نذر آموزشی میلاد حضرت علی علیه السلام

در مورد علی ابن ابیطالب

علی ابن ابیطالب، اولین کسی بود که به پیامبر اسلام ایمان آورد و دین جدید را پذیرفت . او تا آخر عمر شریفش، بر عهد خود پابرجا ماند و با ایمان از دنیا رفت .
دانشمند علوم زمان خود بود . دستور زبان عربی را او اختراع کرد و الان به دست ما رسیده است . نوشته هایش در کتاب نهج البلاغه آنقدر دقیق و آهنگین است که تا کنون نظیری در عالم پیدا نکرده است .
تنها کسی بود که این ادعا را داشت : به خدا قسم ، من به راه های آسمان آشنا تر هستم تا راه های زمین . پس بپرسید از من هر سوالی که دارید .
عاقل ترین مردم در معاش بود . چاه هایی که او حفر کرد، آنقدر مهندسی ساز بود که هنوز هم آب دارد و نخلستان هایی که او کاشت هنوز سبز هستند .
روایت شده است که گفت : زمانی که آهن روی آهن بیاید ، زندگی مردم رونق می گیرد . آن زمان این مساله قابل درک نبود اما الان می بینیم از زمان اختراع لوکوموتیو ، اقتصاد بشر متحول شد.
روایت شده که دست در آب رودخانه کرد و گفت که از این آب روان می توانم چیزی بیرون بیاورم که خیر بیشماری برای مردم دارد . گفتند چنین کن . گفت نمی توانم . چون اگر چنین کنم مردم می گویند علی خداست و کافر می شوند . چیزی که به ذهن من می رسد ، ایجاد نیروگاه برق آبی و تولید الکتریسیته است . و الله اعم .
در محراب عبادت گریان و در نزد مردم مهربان و در میدان نبرد شجاع و دلاور بود . با زنان و کودکان رفتار انسانی داشت و با کرامت و عطوفت برخورد می کرد.
می گفت که من از نماز نیرو می گیرم و شما از غذا . شما نمی توانید مانند من باشید ، پس سعی کنید شبیه ما اهل بیت رفتار کنید .
نسبت به تک تک مردم کشورش دلسوز بود و خودش را مسوول می دانست . به هیچ کس نمی گفت به من مربوط نیست یا وظیفه من، وظیفه اداره من یا وظیفه دولت من نیست . در حکمرانی غمخوار مردم بود و در زمانی که حاکم نبود باز خودش را نسبت به تک تک مردم کشورش مسوول می دانست . در ظلمت شب بی منت و بی نشان ، برای نیازمندان غذا می برد و همبازی کودکان نیازمند می شد .
خلافت را پذیریت اما نه برای بهره مندی از حقوق و مزایا بلکه از آنجا که مردم برای بیعت درب خانه اش تحصن کرده بودند . حتی رقابت انتخاباتی هم برای کسب جایگاه به راه نیانداخت .
او مدتی حاکم کشور اسلامی شد ، کشوری که از چین تا آفریقا وسعت داشت . کشور او به خوبی اداره می شد و کشوری پر درآمد و ثروتمند بود اما او مانند ضعیف ترین مردم کشورش غذا می خورد و مانند فقیرترین آنها لباس می پوشید . حقوق های نجومی پرداخت نمی کرد ، امضاهای طلایی را باطل کرد و مفسدین اقتصادی را مجازات می کرد . در حساب و کتاب بیت المال دقیق بود و از کیسه خلیفه بذل و بخشش نمی کرد حتی به برادر خودش .
شفافیت از اصول حکمرانی او بود . غیر از اسرار جنگی ، رازی بین او مردم وجود نداشت .
او عین عدالت بود ، وقتی شنید که در کوشه ای از حکومتش ، خلخال از پای یک زن یهودی کنده اند، گفت اگر کسی از این مقدار ظلم بمیر حق است .
پیرزنی از بصره از حاکم آنجا شکایت به علی علیه السلام برد . نامه عزل حاکم را به پیرزن داد و گفت برو به حاکم بصره بده . بده بستان و زیرمیزی در کارش نبود . هیچ ملاحظه ای در اجرای عدالت نداشت .نه آقا زاده ای و نه چپ و راستی .
مکار و سیاست ورز نبود . گفت اگر بخواهم می توانم مکارترین فرد جهان باشم اما این خلاف اخلاق و دین پیامبر خداست پس چنین نمی کنم .
این روش عدالت خواهی ، باعث شد که گردنکشان جامعه از منافعی که در حکومت های قبلی به دست آورده بودند باز بمانند و علیه او دسیسه کنند و او را به شهادت برسانند .
این کینه توزی ها به همینجا ختم نشد ، سال ها پس از او ، فرزندان او را نیز یکی پس از دیگری به خاطر کینه از پدرشان به شهادت رساندند .
او مولای متقیان و مراد سالکان راه حق و اسطوره پهلوانان و پدر مهربان دلشکستگان، امیرامومنین علی ابن ابیطالب علیه السلام بود که مادر گیتی دیگر کسی چون او به خود ندید .
خداوند را شاکریم که ما را دوستار او قرار داد .
از خداوند می خواهیم که بر ما منت بگذارد و رهرو راه آن بزرگ مرد تاریخ باشیم .